وقتی آب هست و اراده نیست

شوشان ـ عبدالقادر سواری :

  1. می‌دانم که شاید از حوصله‌ی شما خارج باشد که یک مطلب طولانی درباره‌ی موضوع تکراری و خسته کننده‌ی هور و آلودگی ناشی از آن بخوانید... بس که در این مدت گفتیم و به کار نیامد... اما این چند عدد را اگر بخوانید خالی از لطف نیست:

فرآیند استخراج نفت خام در خوزستان سالانه حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون متر مکعب آب مصرف می‌کند... میانگین مصرف این صنعت ۳ برابر میانگین جهانی‌ست... یعنی با اندکی نوسازی همین میزان نفت را می‌شد با ۸۰ میلیون متر مکعب استحصال کرد...

صنعت فولاد در خوزستان سالانه ۱۶۰ میلیون متر مکعب آب مصرف می‌کند... میانگین مصرف آب در این صنعت هم از میانگین کشور بالاتر است و هم دو برابر میانگین جهانی‌ست...

صنایع پتروشیمی خوزستان سالانه حدود ۱۶۰ میلیون متر مکعب آب شیرین رودخانه مصرف می‌کنند... در حالی‌که صنایع پتروشیمی بوشهر که ۱.۳ برابر خوزستان هستند حتی یک قطره آب شیرین مصرف نمی‌کنند... چرا؟ چون قانون می‌گوید مصرف آب رودخانه برای صنایع پتروشیمی ممنوع است.

شرکت معظم توسعه‌ی نیشکر در سال‌های نرمال حدود ۳.۲ میلیارد متر مکعب آب مصرف می‌کند... حدود ۳۵ هزار متر مکعب برای هر هکتار... فاجعه است... ۴۰ درصد بیشتر از میانگین جهانی...

مصرف آب شرب شهری در خوزستان سالانه حدود ۸۰۰ میلیون متر مکعب است... که حدود ۲۴۰ میلیون متر مکعب آن در شبکه‌ی فرسوده‌ی انتقال آب هدر می‌رود... قبل از آن‌که به خانه‌های ما برسد...

2. حقابه‌ی هور در بهترین حالت آن سالانه ۲ میلیارد متر مکعب است... و با ۱.۵ میلیارد متر مکعب هم اکوسیستم آن زنده می‌ماند... یعنی کافی‌ست نهادهای اقتصادی بزرگ ۲۰ درصد در مصرف آب خود صرفه‌جویی می‌کردند تا بخش اعظم آب هور تامین بشود... آن‌وقت ما این همه تعطیلی اقتصاد نداشتیم... این همه بیماری تنفسی و سرطان نداشتیم... این‌همه از بین رفتن بافت گیاهی نداشتیم...

3. فکر کنید اگر هر کدام از صنایع آلاینده بخشی از سود هنگفت خود را خرج بازچرخانی آب یا استفاده از پساب و آب‌های نامتعارف می‌کردند چقدر همه چیز تغییر می‌کرد... اما صنایع عادت کرده‌اند به مفت‌خوری و مفت‌بری... هر چه پر درآمدتر آلاینده‌تر و مفت‌خورتر...

4. می‌دانید چه چیزی در این میان کم است... مدیریت... همین...

 پی‌نوشت نخست:  البته اگر صرفه جویی هم بکنیم باز هم از بالادست آب را می‌دزدند...

  پی‌نوشت دوم:  هنوز بخش تلخ و سخت ماجرا فرا نرسیده... در سال‌های آینده با موجی از بیماری‌های دشوار و موجی از واپس‌ماندگی آموزشی روبرو خواهیم شد...

 پی‌نوشت سوم : اگر زنده بمانیم...